ساقی نامه
دوشنبه 4 مردادماه سال 1389 03:19
بریز باده که ساقی لبالب از دردم میان آتش قهرت شبانه میگردم من از شب و غم هجران نمی کنم شکوه خمار باشم اگر وصله تو ام هر دم هزار لعنت و نفرین بر آسمان و زمین سبو چرا شکنید هان ؟ مگر گنه کردم ؟ مرا بهشت و جهنم نشاید آزادم هزار جرعه بنوشم ولی چنین سردم بریز باده که ساقی به این سیه بازار منم شکسته ام و عالمی غم آوردم